«Niretzako jolasa da esperimentazioa»

Maite Arroitajauregi Eibarren jaio zen, 1977an eta ostiral goiz batez, udagoien berantiarraren lehen egunetan hantxe hartu gaitu, Eibarren, bere diskoak, kontzertuak, zein pelikuletarako soinu bandak sortzeko erabiltzen dituen etxe eta bulegoan. Ontzi-garbigailuari ahoa zabaldu diogu, isil dadin tarte batez, elkarrizketa hasi baino lehen, eta izenetik hasita abiatu dugu hizketaldia, Mursego izen artistikoa nondik datorren galdetuz. Berlinen entzun zuen lehen aldiz, portugesetik datorren hitz ederra eta bere izen artistikoa.

Entzun gure podcasta eta egin haren harpidedun Apple Podcastsen, Google Podcastsen, Spotifyn edo gogokoena duzun podcast-plataforman. Kapituluaren transkripzioa aurkituko duzu post honetan, irakurgarri izan dakizun editatua.

MURSEGO. Hasi ginen berbetan, ba, hori, ez dakit nola esan, gustuko genituen hitzetaz, ez? Berbetaz. Baina gustuko genituen berbetaz sonoritateagatik. A, ba, niri gustatzen zait hau, nire hau, eta norbaitek lagun talde horretan esan zuen, “jo ba niri gustatzen zait asko berba moduan nola sonatzen duen mursegok” eta handik urte askotara horretaz akordatu nintzan eta hartu nuen. Eta gero egia da, bai, niretzako garrantzia edo hartu duela baita ere hitz horren esanahiak. Beno, niri ere portugesaren hizkuntzaren soinua asko gustatzen zait. Soinua ez, nola esaten da? Ahoskera edo asko gustatzen zait.

Hori jada egin da. Sinfonismoa jada… 200 urte, 300 urte daramagu horretan. Aldatu pixka bat, ez? Eman garrantzia ere bai… Ostras, ez bereizi hainbeste soinua eta zarata. Nik uste dut zarata ere soinua dela. Nik ez dut bereizten. Ez dakit. Azkenean zaratak egiten dituen zinta bat izan daitekeela, ez dakit, bibolinen melodia baten parekoa, ez?

IRATI JIMENEZ (LABORAL Kutxa). Egokiak izanik ere, txiki geratzen zaizkion berbekin hitz egiten dugu bere musikari buruz. Ezohikoa, ludikoa, pertsonala, klasifikaezina, abangoardista, surrealista, autentikoa. Akaso azkena da egokiena, eta justuena Gasteizen musika klasiko ikasketak egin eta txeloa jotzen ikasi zuen musikari honentzat. Pianoa ere badaki jotzen, eta eszenatokian ikusi duenak badaki txirulak, perkusiozko tresnak, ukelelea, xilofonoa, edo beste hainbat erabili ditzakeela. Anari, Lisabo, Kashbad eta beste hainbat taldekin hasi zen jotzen, bere karreraren hasieran, baina 2009tik hona Bat, Bi, Hiru, eta Mursegokeriak diskak argitaratu ditu Maite Arroitajauregik bere izen artistikoarekin: Mursego

MURSEGO. Nik musika ikasketak egin nituenean kreatibitatearentzako ez zegoen lekurik. Ikasten da instrumento bat interpretatzen. Eta teknika. Eta ni eskertuta nago horri, ze ni naiz naizena hortik pasa naizelako. Baina egia da pena handia daukadala. Txeloagatik ez horrenbeste, eduki nuelako bukeran irakasle zoragarri bat, Itziar Atutxa, eta berarekin asko ikasi nuen, aspekto askori buruz, eta beragatik bukatu nuen karrera, ze krisi asko eduki nituen baina gero badaude horretaz aparte egiten duzu beste asignatura batzuk eta ez nuen ikasi ezer eta pena bat da, ze orain ikusten ditut oso… es que irakasteko modua da. Adibidez, Estetika, ez? Musikaren historia… Akustikan bai ikasi nuen, irakasle batekin oso ona, Alfonsorekin, baina nik uste dagozela horrek gai oso interesgarriak eta ez genuen ikasi ezer. Eta gero niri gertatu zait bukatu nituen ikasketak eta hasi nintzen lanean eta orain faltan botatzen dut. Nik ditut hutsune asko. Soinu softwarrarekin, ez dakit zer. Botatzen dot faltan ikastea pixka bat konposizioa… baina ez dago bueltarik.

IRATI (LK). Ez dago horretara bideratuta.

MURSEGO. Ez. Ez zaio eman behar buelta gehiago. Baina igual horretatik ere… ze nik bukatu nuen oso haserre, bukatu nuen, ez ditut irakurriko partitura gehiago eta igual hausteko grina horretatik sortu zen ere bai Mursego. Edo nire beste musika entzuteko zaletasun hori. Esaten nuen, bai, bai, nago kontserbatorioan, bale, jotzen ditut Bachen suit-ak direla zoragarriak baina hor dago DUT, hor dago BAP, hor dago beste hainbat… niretzako harcorea sormena da, berdin-berdin da. Ez da Bach, baina niretzako maila berean.

IRATI (LK). Ez dakigu zer egingo lukeen Bach-ek gaur egun.

MURSEGO. E?

IRATI (LK). Ez dakigu zer egingo lukeen Bach-ek gaur egun.

IRATI (LK). Nik uste dut abangoardia. Duda barik, bai.

IRATI (LK). Eufonia eta melodia, ez?

MURSEGO. Bai, eta izan ere. Mursego idazten da “morcego”, cedillarekin. Eta esaten da “murshego”, ez, ese hori hain polita dutena.

IRATI (LK). Hain polita.

MURSEGO. Bai. Eta ez dakit, momentu baten heldu zen zuzenean jotzeko unea edo zerbait sinatzeko momentua eta akordatu nintzen horretaz.

IRATI (LK). Eta zorioneko une horretan sortu zen euskal musikaririk apasionanteetako bat, Mursego.

Denborarekin, hausaz, bulkadaz, intuizioz eta portugesaren doinu musikalek inspiratuta hautatu zuen izen hori bere egin du Maite Arroitajauregik eta soberaniazko izen hori, bere burua musikari bezala bataiatzeko erabili zuena, bere burua eraikitzeko tresna artistiko bilakatu zaio Mursegori.

MURSEGO. Denboraren poderioz edo… nire identitatea… esaten dute identitatea txikitan sortzen dela baina nik uste dut urtez urte goazela eraikitzen, ez dela txikitako gauza bat. Orduan, nire identitatea eraikitzen joan den neurrian egia da ere bai banpiroak, Drakula, erromantizismoa… mundu guzti hori ere gero eta gehiago gustatu izan zaidala, ez? Gero halako batean hasten zara xaguzaharretaz irakurtzen, ez dakit, edo jendeak bilatzen dizu aldizkari batean notizia bat… eta zoaz pixka bat eraikitzen hori. Saguzaharrei diedan maitasun hori, ez? Gauza asko daude. Azkenean, ugaztunak dira, hegan egiten dute, ugaztun hegalari bakarrak dira, hankaz behera egiten dute lo. Azkenean daukate mundua ikusteko modu ikuspegi bat. Izan ahal dira metaforak baina polita da, ez? Gero ultrasoinuak, ez? Erdi itsuak dira baina soinuarekin gidatzen dira, ez? Badakizu, botatzen dituzte halako onda batzuk, orduan hondak errebotatzen dutenean badakite pareta bat dagoela, ez?

IRATI (LK). Elkarlana maite dugu, kooperazioan sinesten dugu LABORAL Kutxan, lanerako filosofia bezala, eta Mursego oso artista kooperatiboa da. Maite Larburu musikaria, Harkaitz Cano idazlea, Ixiar Rozas artista, Victor Iriarte zinegilea, hainbat artistarekin egin du lan. Eta denetatik ikasi du, ikasi ez ezezik denetatik lapurtu duela dio, denetatik eta beste askorengandik odola xurgatu. Sinetsi egiten du Mursegok saguzaharraren ariketa banpirikoan.

MURSEGO. Bai, eta ni gainera banpirismo ariketa horren oso zale naiz. Deitu banpirismo edo Harkaitz Canok esango lukeen bezala lapurretak. Ni oso lapurreta zalea naiz eta zuk esan duzun moduan, inspiratzen zaitu zure bizitzak, zure izaerak, zure sen horrek, baina nik askotan jotzen dut besteen lanetara. Ez dakit, bereziki hunkitu nauen pelikula hori, eta batez ere bereziki hunkitu nauten soinu horietara, azkenean. Entzuten dudanean zerbait mugitu nauena edo, aldatu nauena. Beti pentsatzen dut arteak pertsona eraldatzeko daukan botere horretaz. Oso gaizki esan dut. Ulertzen didazu. Sinesten dut.

IRATI (LK). Bai, transformatiboa dela.

MURSEGO. Hori da, sinesten dut transformatiboa dela. Orduan eragin didan transformazio hori, instintiboki nire senak eskatzen dit kopiatzea, lapurtzea, xurgatzea edo zerbait egitea horren antzekoa. Nik esango dut etxeko modu baten, baina entzuten dut zerbait eta esaten dut “a, nik nahi dut egin hori”. Baina egia da odola xurrupatze horretan edo lapurreta horretan pasatzen bada zure filtrotik jada bihurtzen dela beste zerbait. Eta nik uste dut hori oso interesgarria dela, ez?

IRATI (LK). Azken urteotan zinea egin du Mursegok. Victor Iriarte zuzendariaren Invisible filman entzun genuen lehen aldiz bere musika areto ilunean. Oskar Alegriaren Emak bakia etorri zen gero, Man Ray surrealistaren eta Mursego lisergikoaren arteko elkar ulertze zoragarria. Euskal zinemagintzak bizi duen loraldi honen soinu bandei begiratzen badiegu, bere izena ikusiko dugu Javier Pezekin batera Asier Altunaren Amaman, eta Arantzazu Callejarekin Akelarren lehenik eta Paul Urkijoren Irati estreinatu berrian gero. Etxeko sukaldearen ondoan dagoen apalategian dauka, hain zuen, Akelarrerekin eskuratu zuen Goya saria. Zinea aukeratu du Mursegok azken urteotan eta zineak Mursego aukeratu du. Orain ere, eta datorren urte osoan horretan jardungo du lanean, berriro ere bere lehen pelikulako zuzendari izan zen Victor Iriarterekin, besteak beste. Gustatu egiten zaio Iriarterekin elkarlana, benetako elkarlana delako.

MURSEGO. Orain egiten ari naizen pelikula, irakurri nuen gidoia aktoreekin, Ana Torrent eta Lola Dueñesekin, eta zuzendariarekin, Victorrekin, egon naiz rodajean. Pertsonai bat ere bagara, nik konposatu dut koro batentzat eta koro hori dago gidoiaren barruan, orduan rodajean egon gara, orduan pertsonaia da moduren batean, ze nik koroan ere kantatu dut. Bi eszenetan gaude, batez beste hilean, astean behin egiten dot bilera bat zuzendariarekin. Montajea… zerbait montatzen duten aldiro bidaltzen dit. Jakina nire iritziak formalki gidoiarekiko eta hori nik ez dut esaten ezer, baina musikalki nire iritzien hartu emana, trukaketa denbora guztian dago da baina ez da ohikoa. Ohikoa da bukatzen dute pelia…

IRATI (LK). Lan bukatua ematen dizute, ez?

MURSEGO. Ohikoa da ematen dizute pelia, eszena baten hau, eszena baten hau… Klaro,  nik uste dut hor diferentzia handia dagoela. Niretzako askoz interesgarriagoa da modu honetan lan egitea eta uste dut gainera pelikularentzat askoz hobea dela. Ze azkenean zuretzako garrantzitsua bada musika, soinua…  pelikula honetan Victorrek esaten dit denbora guztian, moduren batean pelikula hau oso musikala da, ez bakarrik musika dagoelako, nola dagoen montatuta… eta hori pelikula oso musikala da. Orduan logikoena da zu egotea hasieratik, ez? Eta nik imajinatzea soinua pelikularena, eta imajinatzeko gainera segituan bidaltzen didate montajea. Zatika... askoz aberasgarriagoa da, eta ez niretzat bakarrik, pelikularentzat. Ze azkenean denok gaude lanean pelikularentzat, ez?

IRATI (LK). Benetakoak edo zentzuzkoak ez diren arren, oso barneratuta ditugu gure kulturan kontraesankorrak balira bezala onartzen ditugun hainbat binarismo. Profesionaltasuna eta umorea edo herri kultura eta abangoardia ezin direla elkarrekin joan, adibidez. Binarismo guzti horien kontrako botika dira Mursegoren kantu libreak, libertatezko eremu batetik datozenak. Leku libre horretan abangoardisten esperimentazioak eta umetako jolasek balio artistiko berbera dute.

MURSEGO. Ni horren… egia da konzienteki egiten ez badut ere, ni horren defendatzaile sutsua naizela. Umorea niretzako arma politiko oso zorrotza da, oso eraginkorra da. Ez dakit nola esan, ez? Nik gustuko baditut umorea, nik gustuko badut artearen edozein eremutan umorea egotea nola ez dut egingo nik? Azkenean, ez dakit erantzunak inongo interesik duen. Hori argi dago, niri gustatzen zaidana, nik moduren bat berregingo dot, kopiatuko dut ez… ez zait ateratzen berba, niri gustatzen zaidana nik moduren baten…

IRATI (LK). Erabili egingo duzula. egingo duzula edo Imitatu…

MURSEGO. Natural, ez? Niretzako jolasa da esperimentazioa. Eta esperimentazioa da sortzeko modu bat. Orduan niretzako hori naturala da. Ez nago pentsatzen “a, jolasa, ez dakit zer”. Es que ez zait batere gustatzen “es que Mursego jolasa eta ez dakit zer eta gero pajita batekin egiten du pfff”. Ez dakit, ba, nahi badut hura egin eta pajita batekin egiten badut… jolasa, deitu jolasa, deitu umeek egiten dute? Bale, ba umeek egiten dute, ba, nik ere bai. Ze, nahi dut ura eta hori egiten dut, o sea, ez diot bueltak ematen horri.

IRATI (LK). Segun zelan begiratu, izan daiteke jolas bat edo segun zelan begiratu, gauza berberari deitzen diogu esperimentalismoa. Momentu batean abangoardia, segun nondik begiratzen diogun. Baina espontaneitate bat dago hor.

MURSEGO. Bai. Nik behar dut zerbait. Edo gorputzak eskatzen dit zerbait eta egiten dut. Jolasa dela, ez dakit zer dela, pfff. Berdin jata. Eta gero azkenean nik tradiziora jotzen dot eta tradiziotik asko edan dot. Eta nik askotan esaten dot tradizioan dagoela edozein manifestazio kontenporanean baino askoz abangoardia gehiago. Eta niri asko interesatzen zait hau ez? Kantu zaharrak, koplak, letrak… Hor dagoen bizitza ikusteko modua… askotan dagoen pikardia eta asko gustatzen zait niri ligatzeko moduetaz hitz egiten dena eta erotika nola tratatzen den tradizioan. Eta nik uste dut hori ere naturala dela. Tradizioa ekartzea nire lanera, bai. Nik ez dut egiten ezer kontzienteki. Ez dira erabaki kontzienteak. Niretzako lausengu bat da. Berba hori ez dakit inoiz erabili dudan. Niretzako zerbait positiboa da, pozten nau zuk horrela ikusteak. Baina ez dut egiten kontzienteki. Ez dakit. Baina gustatzen zait eta bai bilatzen dut hori beste edozein manifestazio artistikoetan.

IRATI (LK). Kontzienteak ez diren indarrei, bulkadei, gogoei eta intuizioei ateak itxi gabe, Mursegok oso musika berezia sortu duela ezer gutxi esatea da, nahiz eta egia den. Askatasun handi batetik egindako bere musikak dohai asko ditu, beharbada inportanteena entzule bezala eragiten digun askatasun sentimendua, inoiz ez baitakigu zer gertatuko den abesti bakoitzean, zer etorriko den gero, eta intriga eder horrek geure aurreritziak askatu egiten ditu, eta gu geu askeago egiten gaitu.

MURSEGO. Ba, ez dakit, pentsatzen dut agian izan daitekeela niretzako sortzeko momentuan daukan… niri sortzen didan sentsazio liberadore hori, ba, moduren baten reflejatzen dela. Ze, nik bai bilatzen dot hori musikan. Niri bai sortzen dit… nik beti esaten dut sortzen dudanean zeozer moduren baten ni askatu egiten naiz edo askatu egiten naiz edo bihurtzen naiz beste pertsona bat. Orduan ba suposatzen dot hori egitea gero baita ere erreflejatzen dela. Ez dakit pentsatu egin beharko nuke zure berbak pixka bat. Hombre, oso ederra da, ze niri zerbait oso prebisiblea, ba, ez zait interesatzen pertsonalki.

IRATI (LK). Lehenago ere esan dugu hain pertsonala eta klasifikaezina den musika egiten duen artista bat ulertzea eta klasifikatzea eta kalifikatzea ez da erraza. Eta kritikariak ariketa hori egiten saiatzen direnean badago batzuetan halako tonu bat, dio Mursegok, akaso aitaguretasun bat diogu guk, gehiegi gustatzen ez zaiona. 

MURSEGO. Eta gero esan nahi nizuna batzuetan batez ere, ez dakit nola esan, nire kontzertuen kritikaren bat edo irakurri dudanean, niri batzuetan ere molestatzen dit rollo hori de… pixkatxo bat… Mursegok egiten ditu gauza holan, “como está loca, ¿no?” Egiten ditu gauza holan dibertigarriak, ez dakit. Pixka bat ez dakit nola esplikatu baina batzuetan tonua ez zait asko gustatzen.

IRATI (LK). Ulertzen dut perfektamente.

MURSEGO. O sea, egiten dudalako zerbait umoretsua, egiten dudalako zerbait desberdina… y “abrió el concierto, no sé qué… con… como…” ez dakit, nirea arina izango balitz bezala, ez?

IRATI (LK). Batzuetan egoten da aitaguretasun moduko bat kritikan oso desatsegina egiten dena.

MURSEGO. Bai, oso… saiatzen naiz kasurik ez egiten baina bueno, egia da azkenean moduren baten afektatzen dizula.

IRATI (LK). Moduren baten, bai, baina kanpoko zarata horrek ez dio eragiten interferentzia larririk bere prozesuarekin. Zorionez. Izan ere, edozein lanetan eta areago lan artistikoetan ikasi egin behar da kanpoko soinuak isiltzen eta barruko ahotsa entzuten. Mursegorengan agerikoak dira ahalegin hori egiteko gaitasuna, indarra eta borondatea.

MURSEGO. Zer nahi duzu gezurrak esatea? Ez zait ateratzen. Bueno, askotan problema bat da, ze, transparenteegia omen naiz. Segun zertarako, ze gauzatarako. 

IRATI (LK). Kontrakoa bazina, lasai, norbaitek esango lizuke ez zarela aski transparentea.

MURSEGO. Bai, bai. Bai, ez ditut egiten gauzak pentsatzen “a, hau egiten dot parodia”, egiten dot eta listo. Bai.

IRATI (LK). Jakin behar da kanpoko soinuan kanpoan uzten eta barruko ahotsa entzuten ere bai, pentsatzen dut, ez?

MURSEGO. Bai.

IRATI (LK). Sortuko ahal izateko zerbait.

MURSEGO. Bai. Nik horrekin uste dot ez daukadala problemarik.

IRATI (LK). Inpresio hori eragiten du kanpotik.

MURSEGO. Bai, ze, zer esango didate? Ez duzu ondo kantatzen? Badakit ez dudala ondo kantatzen. Txarto ere ez, badakit, baina bueno, ni ez naiz kantaria. Ez dakit. Ze esango didate? Desafinatu egiten dut? Ba, batzuetan bai. Es que txeloa ez dot jotzen egunero, lehen bezala. Oso instrumentu zaila da, ez dakit. A ber, gero igual de repente ematen du dena dela “como que me importa un pito” eta bai, baina nik egiten dudanean… ni fidela banaiz nire buruari eta ez badut ondokoa mintzen, ze arazo dago? Hain sinplea da, e? Hain sinplea da. Nik egiten dut nahi dudana. Gero, tira, zinean ez da hain sinplea. Baina azkenean…

IRATI (LK). Ez da hain sinplea baina hain izan daiteke sinplea. Jorge Oteizak edo Joxean Artzek bezala, abangoardia egin zuen euskal artista handienetako batek eta akaso euskal musikaririk handienak Mikel Laboak eszenatokira “lekeitioak” abesten atera zenean bertigoa sentitu zuela aitortu zuen behin baino gehiagotan. Baina mundu honetan dauden gauza zail guztietan artean zailena ez da norbere musika kantatzeko adorea izatea eta gutxieneko adore hori bai ala bai nonbaitetik atera behar dela uste zuen Mikel Laboa handiak. Bizitza estuegia da bestela. Ados dago Maite Arroitajauregi. Eta adosago Mursego.

MURSEGO. Aurreko asteburuan Saran egin nituen pare bat kantu ez direnak kantuak, dira gehiago ahoskera ariketak, eta gorputza sartzen, gorputz mugimenduak, bai ematen dit pixka bat bertigoa, gainera testuinguru baten dala rock kontzertu bat, jaialdi baten, hombre, ba, badakit batzurentzat rollazo bat izango dela, “zer egiten du honek besoa mugitzen horrela?” baina jende askok eskertu egiten du. Nahiz eta ez ulertu eta geratu pixka bat horrela. Nik esaten dut, bai. Ze, nik behar dut gauza desberdinak egin. Ze kantuak bai, baina pixka bat haratago joatea. Eta ez da hain gauza superberritzailea baina bai egia da ez gaudela ohituta musikari batek testuinguru horretan de repente egitea… hitzekin jolasak eta… gehiago egin daiteke beste kontextu baten. Baina nik uste dut… zergatik ezin da izan rock kontzertu baten testuingurua eszenatoki egoki bat hori egiteko. A ber, sartzen ditut kantuak eta gero egiten dut pare bat esperimentu. Adibidez hori [zaratak egiten ditu], umorea sartzen dut, gestuekin ere bai, orduan, barregurea eragiten dit. Gero dago jende asko esaten duena “modernoa naiz, Mursego gustatzen zait”. Rareza guztiak “bai, bai, bai”.

IRATI (LK). Baina pentsatzen dut beti egon dela horretarako leku bat, ez?

MURSEGO. Lekutxo bat, e? Ze ni konturatzen naiz oraindik jende oso gutxik jarraitzen didala.

IRATI (LK). Baina norberak ez badauka aspirazioa mundu guztiari gustatzearena, ze hori bai da suicidario bat nolabait esanda…

MURSEGO. Ez dauka zentzurik.

IRATI (LK). Ez da horrenbeste zenbat pertsonarekin komunikatzen zaren baizik eta benetakoa ote den gertatzen dena, ez? Eta hori gertatzen denean ya está, ez?

MURSEGO. Ya está. Denok dakigu Mikel Laboaren kontzertuetatik jendea joan egiten zela. Ze uste duzue? Mikel Laboa bai, Txoria txori. Jendea joan egiten zen bere kontzertuetatik. Hori horrela da. Eta hori adibidez nire bikoteak askotan esaten dit. Eta? Jo, “es que hau ez dakit zer”. Eta? Gogoratu zaitez Laboaren kontzertuetatik jendea joan egiten zela. Eta askotan esaten dit hori.

IRATI (LK). Agian, kontua ez da horrenbeste jende askorentzat edo gutxirentzat abestea, norbaitentzat abestea baino. Eta norbait hori soinuaren bibrazio emozionalaren bidez transformatzea, Maite transformatzen den bezala, musikari esker, Mursego bat edo batzuk izateko. Ez baitago musika baino espresio artistiko transformatiboagorik.

MURSEGO. Heltzen da garunaren zati batera, hor, ez dakigu non, beste disziplina artistikoak ez direla heltzen. Orain egin dut lantxo bat, luzea da esplikatzen baina tira, esplikatzen du hizkuntza hizkuntza izan baino lehen musika zela. Ulertu didazu. Hizkuntza lehenengo musika zen.

IRATI (LK). Bai, giza ahotsetik datorren…

MURSEGO. Bai, tonua… Eta ni horrekin oso konbentzituta nago. Horregatik egiten dut lan musikoterapian eta horregatik egin izan dut… ba, adibidez, azken diskoa komunitate arabiarrarekin eta musikarekin, bueno, komunitate arabiarra eta beste hainbatekin.

IRATI (LK). Konexioa zuzenagoa da emozioarekin, ez?

MURSEGO. Bai, nik uste dut hori dagoela oraindik ikertzeke. Baina egunen batean norbaitek aterako du ikerketa bat eta esango du ez dakit ze lobulo frontalek musikarekin garatzen du. Baina bueno nola ezezaguna den oraindik. Musika oso inmediatoa da. Segituan…

IRATI (LK). Bai, oso… eragiten duen emozioa pasatzen da leku gutxiagotatik edo zuzenago…

MURSEGO. Tiroa zuzenagoa da.

IRATI (LK). Bai, tiroa zuzenagoa da, bai.

Gu geu ere transformatu egiten gara musikarekin. Eta hizketaldi ederra bukatzeko hori esan nahi diogu Mursegori. Askotan transformatu garela berarekin.

Zure musikarekin ere asko pasatzen da, orain cumbia bat dator, gero definitzen ez dakidan, beste zerbait, de repente, ematen du hip hopa, aurreritzirik gabeko musika bat topatzen da zure musikan. Hori esan nahi nizun bukatzeko.

MURSEGO. Ba, hori oso ederra da.

IRATI (LK). Eta libreago egiten zaituen musika bat. Gauza bat librea denean uste dut libreago egiten zaituela.

MURSEGO. A ze konpromisoa.

IRATI (LK). (Barreak).

Elkarrizketaren bukaeran bere etxeko estudio txikia erakutsi digu Mursegok. Txikiegia, aukeran, dioenez, baina han kabitzen dira inkonteniblea den artista honen musika guztiak. Txeloa dago lurrean, nork esnaraziko zain eta munduko beste tresna guztiak mahai gainean daukan ordenagailuan. Hor barruan, Mursegoren baitan bezala orkestra oso bat kabitzen da. Mundu asko, eta beti harritzen gaituen unibertso musikal ezin zabalago, libreago, eta autentikoago bat.